Kajero 120084
Komisiita de Gabrielo por superrigardi reprezentadon de la Mikaela vivo sur Urantio en la simileco de la mortema karno, mi, la Melkicedeko direktoro de la revelacia komisiono, responsa pri tiu tasko, estas permesita prezenti tiun rakonton de iuj eventoj kiuj ĵuse antaŭis la alvenon de Kreinto Filo sur Urantion por komenci la finan fazon de sia universa disdonaca sperto. Vivi tiajn identajn vivojn kiel li devigas inteligentajn estaĵojn de sia propra kreo, do sin men disdonaci en la simileco de siaj diverspecaj ordenoj de kreitaj estaĵoj, estas parto de la prezo, kiun ĉiu Kreinto Filo devas pagi por la plena kaj plejsupera suvereneco de sia universo de aĵoj kaj estaĵoj.
Antaŭ la eventoj, kiujn mi tuj rakontos, Mikaelo de Nebadono estis li mem sinsekve sesfoje disdonaciĝinta en la simileco de siaj diferencaj ordenoj de sia diversigata kreo de inteligentaj estaĵoj. Tial li prepariĝis por malsupreniri sur Urantion en la simileco de mortema karno, la plej malalta ordeno el siaj inteligentaj volitivaj kreitaĵoj, kaj, kiel homo de materia regno, por efektivigi la finan agon en la dramo de la akirado de universa suvereneco, konforme al la mandatoj de la diaj Paradizaj Estroj de la universo de universoj.
Dum ĉiu el tiuj antaŭaj disdonacoj, Mikaelo ne nur akiris la finitan sperton de siaj kreitaj estaĵoj, sed li ankaŭ akiris esencan sperton en Paradiza kunagado, kiu devis en kaj de ĝi mem pli kontribui por konsistigi lin kiel suvereno de lia mem-farita universo. Kiam ajn dum la estinteco de la lokala universo, Mikaelo estis povinta reklamacii personan suverenecon kiel Kreinto Filo, kaj kiel Kreinto Filo li estis povinta regi sian universon laŭ sia propra elekto. En tia eventualeco, Emanuelo kaj la asociitaj Paradizaj Filoj estus adiaŭintaj tiun universon . Sed Mikaelo ne deziris regi Nebadonon nur laŭ sia propra izolita rajto, kiel Kreinto Filo. Li deziris leviĝi, per efektiva sperto de ko-opera submetiĝo al la Paradiza Trinitato, al la alta situacio de universa statuso, per kiu li iĝus kvalifikita por regi sian universon kaj administri ĝiajn aferojn per tiu klarvida perfekteco kaj efektiviga saĝeco, Kiuj iam estos karak-terizataj de la altigita regado de la Plejsupera Estaĵo. Li ne aspiris al perfekta regado kiel Kreinto Filo, sed al plejsupera administrado kiel personigado de la universa saĝeco kaj la dia sperto de la Plejsupera Estaĵo.
Mikaelo, do, havis duoblan celon plenumante tiujn sep disdonacojn en la diver- specaj ordenoj de siaj universaj estaĵoj: unue , li kompletigis la devigan sperton kompreni la kreitaĵojn, postulata al ĉiuj Kreintoj Filoj antaŭ ol ili plene prenus sur sin suverenecon. ĉiumomente Kreinto Filo povas regi sian universon laŭ sia propra rajto, sed li povas regi kiel plejsupera mandatito de la Paradiza Trinitato nur post kiam li estas pasinta tra la sep disdonacoj de universaj kreitaĵoj. Due, li aspiris al la privilegio prezenti la maksimuman aŭtoritaton de la Paradiza Trinitato, kiun povas esti ekzercita al la rekta kaj persona administrado de lokala universo. Konsekvence, Mikaelo, dum la sperto de ĉiu el siaj universaj disdonacoj sukcese kaj akceptinde sin propravole submetiĝis al la varie konsistigataj voloj de la diversaj asocioj de personoj de la Paradiza trinitato. Nu, dum la unua disdonaco, li estis submetita al la kombinata volo de la Patro, Filo kaj Spirito; dum la dua disdonaco al la volo de la Patro kaj la Filo; dum la tria disdonaco al la volo de la Patro kaj la Spirito; dum la kvara disdonaco al la volo de la Filo kaj Spirito; dum la kvina disdonaco al la volo de la Infinita Spirito; dum la sesa disdonaco al la volo de la Eterna Filo; kaj dum la sepa kaj fina disdonaco sur Urantio al la volo de la Universala Patro.
Mikaelo, do, kombinas en sia persona suvereneco la dian volon de la sepoblaj fazoj de la universaj Kreintoj kun la komprenema sperto de la kreitaĵoj de sia lokala universo. Nu, lia administrado iĝas reprezenta de la kiel eble plej grandaj povo kaj aŭtoritato, kvankam senigita de ĉiuj arbitraj pretendoj. Lia povo estas senlima ekde kiam ĝi devenas el sperta asocio kun la Paradizaj Diaĵoj. Lia aŭtoritato estas nedebatata laŭmezure ĝi estis akirita per efektiva sperto en la simileco de universaj kreitaĵoj; Lia suvereneco estas plejsupera ĉar ĝi simultane enkorpigas la sepoblan vidpunkton de Paradiza Diaĵo kun la kreitaĵa vidpunkto de tempo kaj spaco.
Havanta determinita la epokon de sia fina disdonaco, kaj havanta elektita la planedon sur kiu tiu eksterordinara evento okazus, Mikaelo tenis la kutiman presin- elverŝan konferencon kun Gabrielo kaj poste prezentiĝis mem antaŭ sia plejaĝa frato kaj Paradiza konsilisto, Emanuelo. Ĉiujn povojn pri la universa administrado, kiuj antaŭe ne estis donitaj al Gabrielo, Mikaelo nun asignis ilin al la gardo de Emanuelo. Kaj ĝuste antaŭ la Jesua foriro por la Urantia enkarniĝo, Emanuelo , akceptante la gardon de la universo dum la tempo de la Urantia disdonaco, ekdonis la disdonacajn konsilojn, kiuj servus kiel enkarniĝa gvidilo por Mikaelo, kiam li estus baldaŭ kreskanta sur Urantio kiel mortemulo de la regno.
Pri tio endas mense memori, ke Mikaelo estis elektinta plenumi tiun disdonacon en la simileco de la mortema karno, submetita al la volo de la Paradiza Patro. La Kreinto Filo petis instrukciojn el neniu por efektivigi tiun enkarniĝon en la sola celo atingi la universan suverenecon, sed li estis impliciĝinta en programo de revelacio de la Plejsuperulo, kiu implicis kunagadan funkciadon kun la diversaj voloj de la Paradizaj Diaĵoj. Tiamaniere lia suvereneco, finfine kaj persone akirita, efektiveestus tutinkluziva de la sepobla volo de Diaĵo kiel ĝi kulminas en la Plejsuperulo. Li estis, do, sesfoje antaue instruita de la personaj mandatitoj de la diversaj Paradizaj Diaĵoj kaj iliaj asocioj; kaj nun li estis instruita de la Tag-Unuiĝulo, ambasadoro de la Paradiza Trinitato ĉe la lokala universo de Nebadono, aganta je la nomo de la Universala Patro.
Estis tujaj avantaĝoj kaj gravegaj kompensadoj rezultantaj el la bonvolo de tiu potenca Kreinto Filo ankoraŭ unufoje propravole submetiĝi al la volo de la paradizaj Diaĵoj, tiufoje al tiu de la Universala Patro. Per tiu decido plenumi tian asocian submetiĝon, Mikaelo spertus dum tiu enkarniĝo, ne nur la naturon de mortemula homo, sed ankaŭ la volon de la Paradiza Patro de ĉiuj. Kaj plue, li povis eniri tiun unikan disdonacon kun la plena certeco, ne nur ke Emanuelo ekzercus la plenan aŭtoritaton de la Paradiza Patro en la administrado de lia universo dum lia foresto kaj disdonaco sur Urantio, sed ankaŭ kun la konsoliga kono, ke la superuniversaj Plejaĝuloj de Tagoj estis dekretintaj la sekurecon de lia regno dum la tuta disdonaca periodo.
Tia estis la kadro de la gravega okazo kiam Emanuelo prezentis la sepan disdonacan komisionon. Kaj, el tiu antaŭdisdonaca averto de Emanuelo al la universa reganto, kiu konsekvence estis iĝonta Jesuo de Nazareto (Kristo Mikaelo) sur Urantio, mi estas permesita prezenti la sekvajn ekstraktojn:
“Mia Kreinta frato, mi estas atestonta vian sepan kaj finan universan disdonacon. Kiel eble plej fidele kaj perfekte vi ekzekutis la ses antaŭajn misiojn, kaj mi ne alimaniere pensas ke vi egale triumfos pri ĉi tiu, via fina suvereneca disdonaco. ĝis nun vi estis aperinta sur viajn elverŝajn sferojn kiel plene disvolvita estaĵo de la ordeno elektita de vi. Nun vi estas aperonta sur Urantion, la senordan kaj perturban planedon elektatan de vi, ne kiel plene disvolvita mortemulo, sed kiel sendefenda bebo. Tio ĉi, mia kamarado, estos nova kaj neprovita sperto por vi. Vi estas pagonta plenprezon de disdonaco kaj spertonta la kompletan iluminadon de la enkarniĝo de kreinto en la simileco de kreitaĵo.
“Dum ĉiu el viaj antaŭaj disdonacoj, vi propravole elektis submetiĝi mem al la volo de la tri Paradizaj Diaĵoj kaj al iliaj diaj interasocioj. El la sep fazoj de la volo de la Plejsuperulo, dum viaj antaŭaj disdonacoj, vi estis submetita al ĉiuj, krom al la persona volo de via Paradiza Patro, . Nun ke vi elektis esti plene submetita al la volo de via Patro dum via sepa disdonaco, mi, kiel persona delegito de nia patro, prenas sur min la senkondiĉan jurisdikcion de via universo dum la tempo de via enkarniĝo.
“Entreprenante la Urantian disdonacon, memvole vi estis senposediĝinta de iu ajn eksterplaneda apogilo kaj speciala asistado kiuj povis esti donitaj al vi de kreitaĵoj de via propra kreo. Same kiel viaj Nebadonaj kreitaj filoj estas plene dependaj de vi pri la certa gvidado dum siaj universaj karieroj, same nun vi nepre ekiĝos plene kaj senrezerve dependa de via Paradiza Patro pri via certa gvidado tra la nerivelitaj sortoŝanĝoj de via sekva morta kariero. Kaj kiam vi estos finfarinta tiun disdonacansperton, vi verege konos la plenan senson kaj la riĉan signifon de tiu fidedema fido, kiun vi nevarie postulas al ĉiuj viaj kreitaĵoj regi kiel parto de ilia intima rilato kun vi kiel ilia loka universa Kreinto kaj Patro.
Dum via tuta disdonaco sur Urantio vi bezonas zorgi pri nur unu afero, la sencesa komuneco inter vi kaj via paradiza Patro; kaj estos per la perfekteco de tia rilato ke la mondo de via disdonaco, eĉ la tuta universo de via kreo, perceptos novan kaj pli kompreneblan revelacion de via Patro, la Universala Patro de ĉiuj. Via zorgo, do, estas nur plenumi vian personan vivon sur Urantio. Mi estos plene kaj efike responsa pri la sekureco kaj la sencesa administrado de via universo ekde la momento de via memvola rezigno de aŭtoritato ĝis via reveno al ni kiel universa suvereno, firmigita de Paradizo, kaj ricevi per miaj manoj, ne la vicadministratan aŭtoritaton, kiun vi nun konfidas al mi, sed, anstataŭe, la superregan povon kaj la jurisdikcion sur via universo.
“Kaj vi povas esti sekurigita ke mi estas rajtigita por fari ĉion, kion mi nun promesas (ja sciante ke mi estas la sekureco de la tuta Paradizo por la fidela plenumado de mia parolo), mi anoncas al vi ke ĵus ekkomunikis al mi mandaton de la Plejaĝuloj de Tagoj de Uversa, kiu antaŭzorgos ĉian spiritan danĝeron en Nebadono dum la periodo de via memvola disdonaco. De la momento kiam vi forlasos vian konscion, en la komenco de la morta enkarniĝo, ĝis via reveno al ni kiel plejsupera kaj senkondiĉa suvereno de tiu ĉi universo de via propra kreado kaj organizado, neniu serioza afero ne povas okazi en tuta Nebadono. Dum tiu intertempo de via enkarniĝo, mi konservas la ordonojn de la Tag-plejaĝuloj, kiuj senrezerve komandas la tujan kaj aŭtomatan ekstingon de ĉiu ajn estaĵo, kulpa pri ribelo aŭ estanta supozita instigi insurekcion en la universo de Nebadono dum via foresto kaj ĉi tiu disdonaco. Mia frato, konsiderante la Paradizan aŭtoritaton esence propran en mia ĉeesto kaj pliigitan per la jura mandato de Uversa, via universo kaj ĉiuj lojalaj kreitajoj estos sekuraj dum via disdonaco. Vi povas plenumi vian mision kun nur unu penso - la plialtigita revelacio de nia Patro al la inteligentaj estaĵoj de via universo.
“Kiel en ĉiu el viaj antaŭaj disdonacoj, mi volus elvoki al vi, ke mi estas la deponprenanto de via universa jurisdikcio kiel frata fideikomisulo. Mi ekzercas ĉiun aŭtoritaton kaj manipulas ĉiun povon en la nomo de vi. Mi faras kiel farus nia Paradiza Patro kaj en akordo kun via eksplicita peto, ke tiel mi agus anstataŭ vi. Kaj fakte, tiu tuta delegita autoritato estas denove via, por uzi ĝin ĉiumomente, tuj post kiam vi taksas taŭga postuli ĝian restituadon. Via disdonaco estas, trae komplete memvola. Kiel enkarniita mortemulo en la regno, vi estas sen ĉielaj provizadoj, sed ĉiun el viaj forlasitaj povoj vi povas ĉiumomente reakiri, kaj elekti repreni la universan aŭtoritaton. Se vi elektus reakiri povon kaj aŭtoritaton, rememoru ke estus plene pro personaj kialoj, ĉar mi estas la vivanta kaj plejsupera promeso, kies ĉeesto kaj promeso garantas la certan administradon de via universo konforme kun la volo de nia Patro. Ribelo, kiel trifoje okazis en Nebadono, ne povas okazi dum via foresto kaj disdonaco fore de Salvingtono. Dum la periodo de la Urantia disdonaco la Plejaĝuloj de Tagoj estis dekretintaj ke ribelo en Nebadono aŭtomate inkluzivus la ĝermon de sia propra nuliĝo.
Tiel longe kiel vi estos foresta pro tiu fina eksterordinara disdonaco, mi garantas (kun la gabriela kunagado) la fidelan administradon de via universo; kaj mi komisias vin por entrepreni tiun servadon de dia revelacio kaj ricevi tiun sperton deperfektigita homa komprenado, mi agas en la nomo de mia patro kaj via Patro, kaj donas al vi la sekvantan konsilon, kiu devus vin gvidi dum via tera vivo laŭmezure, kiam vi iompostiome ekkonscios pri la dia misio de via daŭra restado en la karno.
“1. Laŭkutime kaj konfome al la tekniko de Sonarington - obeeme al la mandatoj de la Paradiza Eterna Filo - mi estas farinta aliajn disponojn por via tuja eniro en tiun mortan disdonacon harmonie kun la planoj formulitaj de vi kaj konfiditaj al mia gardo de Gabrielo. Vi kreskos sur Urantio kiel infano de la regno, kompletigos vian homan edukadon - ĉiam submetita al la volo de via Paradiza Patro - vivos vian vivon sur Urantio kiel vi determinis ĝin, ĉesigos vian planedan restadon kaj pretiĝos al la ĉieliro al via Patro por ricevi la superregan suverenecon de via universo.
“2. Krom sed konforme kun via tera misio kaj via universa revelacio, mi koncilas al vi, post ke vi estu sufiĉe mem-konscia pri via dia identeco, preni sur vin la aldonan taskon teknike ĉesigi la Luciferan ribelon en la de Satania sistemo, kaj plenumi ĉion ĉi tion kiel Homa Filo, tio estas kiel mortema kreitaĵo de la regno, malforta sed potencigita dank’al la fidema submetiĝo al la volo de via Patro, mi sugestas; ke vi gracie elfinu ĉion, kion vi multfoje estas rifuzinta arbitre plenumi perforte kaj potence, kiam vi povis, dum la komenco de tiu kulpa kaj nepravigita ribelo. Mi rigardus kiel la taŭga kulmino de via morta disdonaco, se vi revenus al ni kiel Homa Filo, Planeda princo de Urantio, kaj kiel Filo de Dio, superrega suvereno de via universo. Kiel mortemula homo, la pli malalta tipo de la inteligentaj kreitaĵoj en Nebadono, alfrontu kaj juĝu la blasfemajn pretendojn de Kaligastia kaj Lucifero kaj, en via tiel modesta stato, por ĉiam ĉesigu la hontajn falsajn prezentadojn de tiuj defalintaj infanoj de lumo. Estante persiste malkonsentita diskrediti tiujn ribelantojn per la ekzerco de via prerogativoj de Kreinto, nun konvenas ke, en la simileco de la plej malaltaj kreitaĵoj de via kreado, vi elradikigu el la manoj de tiuj defalintaj Filoj la regadon; kaj tiam via tuta loka universo tutjustece, klare kaj por ĉiam rekonos la justecon de via agado en la rolo de enkarnigita mortemulo pri tiuj aĵoj, kiujn la mizerikordo admonis vin ne fari per la povo de arbitra aŭtoritato. Kaj tiel estanta per via disdonaco demonstrinta la eblecon de la suvereneco de la Plejsuperulo en Nebadono, fakte vi estos reginta ĝisfine la prokrastitajn aferojn de ĉiuj antaŭaj insurekcioj, malgraŭ la pli aŭ malpli longa limtempo necesa por la realigado de tiu finfaro. Per tiu ago la kurantaj malkonsentoj de via universo estos substance likviditaj. Kaj kun la posta doto de superrega suvereneco sur via universo, similaj defioj al via aŭtoritato neniam povos reokazi en iu ajn parto de via granda persona kreo.
“3. Kiam vi estos sukcesinta ĉesigi la Urantian secesion, kiel vi sendube volas, mi konsilas al vi akcepti ke Gabrielo donu al vi la titolon de Planeda Princo de Urantio, kiel eterna rekono de via universo pri via fina disdonaca sperto; mi konsilas al vi fari ĉiun aranĝon akordigeblan kun la senso de via disdonaco, por kontraŭpezi la aflikton kaj la konfuzon okazigitajn sur Urantio pro la malfideleco de Kaligastia kaj la konsekvenca Adama manko.
“4. akorde kun via postulo, Gabrielo kaj ĉiuj koncernatoj kunagados kun vi en la esprima deziro fini vian Urantian disdonaco kun la komunikaĵo de diepoka juĝo de la regno, kiu akompanas la finon de erao, la resurekton de la dormigitaj mortemuloj, kaj la instaladon de la disdonaca Spirito de Vero.
“5. Pri la planedo de via disdonaco kaj la tuja generacio de homoj kiuj vivos dum la tempo de via morta restado, mi konsilas al vi preni sur vin la rolon de edukisto. Dediĉu atenton, unue, al la liberigado kaj la inspiro de la homa spirita naturo. Post iluminu la mallumitan homan intelekton, resanigu la homajn animojn, kaj emancipu iliajn mensojn de la malnovegaj teruroj. Kaj tiam, akorde kun via morta saĝeco, ministru fizikan bonstaton kaj materian konforton de viaj fratoj en la karno. Vivu la idealan religian vivon por la inspiro kaj la edifo de via tuta universo.
“6. Sur la planedo de via disdonaco, spirite liberigu homon soligatan pro la ribelo. Sur Urantio, aldonu pluan kontribuon al la suvereneco de la Plejsuperulo, tiel etendante la estigadon de tiu suvereneco tra la larĝa kampo de via persona kreado. Dank’al tiu materiala disdonaco en la simileco de la karno, vi estas spertonta la finan iluminadon de spactempa Kreinto, la duoblan sperton labori ene de la homa naturo kun la volo de via Paradiza Patro. Dum via tempa vivo la volo de la finita kreitaĵo kaj la volo de la infinita Kreinto estas iĝonta Unu, kiel ili estas ankaŭ unuiĝantaj en la evoluanta Diaĵo de la Plejsupera Estaĵo. Disdonu sur la planedo de via disdonaco la Spiriton de Vero, kaj tiam tuje kaj plene atingebligu por ĉiuj normaj homoj sur tiu izolita sfero la servadon de la aparta ĉeesto de nia Paradiza Patro, la Pensaj Ĝustigantoj de la regnoj.
“7. En ĉio tio, kion vi povas plenumi sur la mondo de via disdonaco, konstante pensu ke vi estas vivanta por la instruado kaj edifo de tuta via universo. Vi estas disdonacanta tiun vivon de morta enkarniĝo sur Urantio, sed vi devas vivi tian vivon por la spirita inspiro de ĉiu homo kaj superhoma inteligentulo, kiu vivis, nun vivas, aŭ povas ankoraŭ vivi sur ĉiu loĝata mondo kiu formis, nun formas, aŭ povas ankoraŭ formi parton de la vasta galaksio de via administra kampo. Via tera vivo en la simileco de la morta karno ne devos esti vivita, kiel por konsistigi ekzemplon por la mortemuloj de Urantio dum la tagoj de via tera restado nek por iu ajn posta generacio de homaj estaĵoj sur Urantio aŭ sur iu ajn alia mondo. Pli ĝuste via vivo en la karno sur Urantio estos la inspiro por ĉiuj vivoj sur ĉiuj Nabadonaj mondoj dum ĉiuj generacioj de la venontaj eraoj.
“8. Via granda misio esti realigota kaj spertota en la morta enkarniĝo estas ampleksita en via decido vivi vivon tutkore motivita por fari la volon de via Paradiza Patro, tiam riveli Dion, vian Patron, en la karno, kaj speciale al la karnaj kreitaĵoj. Samtempe ankaŭ vi interpretos, per nova plialtiga maniero, nian Patron, al la supermortemaj estaĵoj de tuta Nebadono. Egale, per tiu servado de nova revelacio kaj pliigita interpretado de la Paradiza Patro al la homa kaj la superhoma tipo de menso, vi aranĝos por ankaŭ fari novan revelacion de la homo al Dio. Montru, dum via unika malonga vivo en la karno, kiel tio antaŭe neniam estis vidita en tuta Nebadono, la transcendajn eblecojn atingeblajn de Dion-konanta homo dum la mallonga kariero de morta ekzistado, kaj plenumu novan kaj luminantan interpret-adon pri la homo kaj la sortoŝanĝoj de lia planeda vivo al ĉiuj superhomaj inteligentuloj de tuta Nebadono kaj por ĉiu ĉi tempo. Vi estas sobironta sur Urantion en la simileco de la karno, kaj vivonta kiel homo de via tempo kaj generacio, vi agos por montri al via tuta universo la idealon de perfektigita tekniko en la plejsupera engaĝo de la aferoj de via vasta kreado: la finfaro de Dio serĉanta homon kaj trovanta lin, kaj la fenomeno de la homo serĉanta Dion kaj trovanta lin; kaj faranta ĉion tion por ilia reciproka kontenteco kaj faranta ĝin dum mallonga vivtempo en la karno.
“9. Mi laŭde konsilas vin ĉiam memori ke fakte vi estas iĝonta ordinara homo el la regno, potenciale vi restos Kreinto Filo de la Paradiza Patro. Dum la tuta enkarniĝo, kvankam vi vivos kaj agados kiel Homa filo, la kreopovaj atributoj de via persona diaĵo vin sekvos el Salvingtono ĝis Urantio. ĉiam eblos al vi ĉiumomente ĉesigi la enkariĝon dank’al via volpovo post la alveno de via Ĝustiganto de Penso. Antaŭ la alveno kaj akcepto de la Ĝustiganto de Penso, mi garantos vian personan integrecon. Sed konsekvence al la alveno de via Ĝustiganto kaj kunestante kun via progresiva rekono pri la naturo kaj la graveco de via disdonaca misio, vi devus vin deteni pri la formulado de iu ajn superhoma volo de realigaĵo, finfaro, aŭ povo, kauze de la fakto ke via kreemaj prerogativoj restos asociitaj kun via morta personeco, ĉar ili estas nedisigeblaj el la atributoj de via persona ĉeesto. Sed neniu superhoma konsekvenco akompanos vian teran karieron krom la volo de la Paradiza Patro, kaj krom se, per ago de konscia kaj intenca volo, vi volu sendivide preni decidon, kiu ĝisirus plen-personecan elekton.
“Kaj nun, mia frato, adiaŭante vin dum vi preparas vin por foriri al Urantio, kaj post ke mi estas konsilinta vin pri la ĝenerala sinteno de via disdonaco, permesu min prezenti al vi iujn opiniojn devenantajn el konsulto kun Gabrielo, kaj kiuj koncernas malpli gravajn fazojn de via morta vivo. Mi sugestas plue:
“1. Ke, en la strebado de la idealo dum via morta tera vivo, vi ankaŭ donas iom da atenta al la realigado kaj ekzempligado de iuj aĵoj praktikaj kaj tuje utilaj por viaj homaj kompanoj.
“2. Pri la familiaj interrilatoj, donu antaŭrajton al la akceptitaj kutimoj de familia vivo tiaj, kiaj vi trovos ilin establitajn en la epoko kaj generacio de via disdonaco. Vivu vian familian kaj komunuman vivon konforme al la praktikoj de la popoloj inter kiuj vi elektis aperi.
“3. En viaj interrilatoj kun la socia ordo, ni konsilas ke vi grandparte limigu viajn klopodojn al la spirita regeneracio kaj intelekta emancipado. Evitu ĉiujn implicojn en la ekonomia strukturo kaj la politikaj engaĝiĝoj de via tempo. Pli speciale dediĉu vin mem vivante idealan religian vivon sur Urantio.
“En neniu cirkonstanco kaj ne eĉ en la plej malgranda detalo,vi devu vin intermeti en la normala kaj bonorda progresiva evoluo de la Urantiaj rasoj. Sed tiu malpermeso ne devas esti interpretita kiel limigo pri viaj penoj por forlasi malantaŭ vi sur Urantio daŭran kaj plibonigitan sistemon de pozitivaj religiaj etikoj. Kieldiepoka Filo, estas konsentita al vi iuj privilegioj pri la progreso de la spirita kaj religia statuso de la mondaj popoloj.
“5. Kiam vi opinios taŭga, vi mem estas identiĝonta kun la religiaj kaj spiritaj movadoj tiaj, kiaj ili povas esti trovita sur Urantio, sed kiel eble plej serĉu eviti la formalan establon de organizita kultuo, kristaligita religio, aŭ apartigita etika grupo de mortemaj estaĵoj. Via vivo kaj viaj instruoj estas iĝontaj la komuna heredaĵo de ĉiuj religioj kaj popoloj.
“6. Por ke vi ne devu neutile kontribui al la kreado de postaj stereotipaj sistemoj de Urantiaj religiaj kredoj aŭ aliaj tipoj de neprogresivaj religiaj lojalecoj, ni konsilas ankoraŭ al vi plue: Forlasu neniun skribaĵon malantaŭ vi sur la planedo. Vin detenu el ĉiu skribaĵo sur daŭraj materialoj; ordonu viajn asociitojn fari neniun bildon aŭ aliajn similaĵojn de vi mem en la karno. Atentu, ke potenciale idolkulta nenio estus forlasita sur la planedo okaze de via foriro.
“7. Dum vi vivos la normalan kaj averaĝan socian vivon de la planedo, kiel normala virseksa individuo, vi probable ne eniros la edziĝan rilaton, kiu estus plene honorinda kaj konforma kun via disdonaco; sed ni devas al vi rememorigi ke unu el Sonaringtonaj mandatoj pri la enkarniĝo malpermesas, ke homa naskitaro estu malantaŭ forlasita sur iu ajn planedo de disdonaca Filo de Paradiza origino.
“8. Pri ĉiuj aliaj detaloj de via venonta disdonaco, ni volus konfidi vin al la direktivoj de la ena Ĝustiganto, al la instruoj de la konstanta ĉeesto de la dia spirito de homa gvidado, kaj al la racia juĝo de via ekspansie homa menso de hereda doto. Tia asocio de kreitaĵaj kaj kreintaj atributoj ebligos al vi vivi por ni la perfektan vivon de homo sur la planedaj sferoj, ne necese perfekta kiel laŭ la opinio de iu homo de iu generacio sur iu mondo (multe malpli ankoraŭ sur Urantio) sed plene kaj plejsupere estos taksita plenigita sur la plej alte perfektitaj kaj perfektantaj mondoj de via vasta universo.
“Kaj nun, povu via Patro kaj mia Patro, kiu ĉiam subtenis nin pri ĉiuj pasintaj plenumadoj, gvidi kaj subteni vin kaj esti kun vi ekkiam vi forlasos nin kaj efektivigos la forlason de via personeca konscienco, tra via tuta grada reiro al rekono de via dia identeco enkarnigita en homa formo, kaj post tra via tuta disdonaca sperto sur Urantio, ĝis via liberigo el la karno kaj via ĉieliro al dekstre de la suvereneco de nia Patro. Kiam mi revidos vin sur Salvingtonon, ni bonvenigos vin pro via reveno kiel plejsupera kaj senkondiĉa suvereno de tiu universo, kiun vi mem kreas, servas kaj plene komprenas.
“Nun mi regas anstataŭ vi, mi prenas sur min la jurisdikcion de tuta Nebadono kiel aganta suvereno dum la intertempo de via sepa kaj morta disdonaco sur Urantio. Kaj al vi, Gabrielo, mi konfidas la protekton de la baldaŭ Homa Filo, ĝis kiam li revenos al mi pove kaj glore kiel Filo de Homo kaj Filo de Dio; kaj, Gabrielo, mi estas via suvereno ĝis Mikaelo tiel revenos.”
* * *
Tiam, tuje, en la ĉeesto de tuta arigita Salvingtono, Mikaelo foriris el nia rondo, kaj ni ne vidis en lia kutimigita loko ĝis lia reveno kiel superrega kaj personareganto de la de la universo, konsekvence al la plenumado de lia disdonaca kariero sur Urantio.
Kaj tiel iuj malindaj infanoj de Mikaelo, kiuj estis akuzintaj sian Kreinton-Patron egoisme serĉi regantecon, kaj estis permesintaj al ili la subdiron ke la Kreinto Filo estis arbitre kaj aŭtokrate daŭrigita je la povo kaŭze de la senpensa lojaleco de trompita universo de subservaj kreitaĵoj, estis por ĉiam silentigontaj kaj lasontaj konfuzitaj kaj senuliziigitaj dank’al la sin-forgesa vivo, kiun la Filo de Dio ekos nun kiel Homa Filo - konstante submetita al “la volo de la Paradiza Patro.”
Sed mistaksu ne; Kristo Mikaelo, kvankam vere duobla-origina estaĵo, ne estis duobla personeco. Li ne estis Dio en asocio kun homo sed, pli ĝuste, Dio enkarniĝinta en homo. Kaj li estis ĉiam ĝuste tiu kombinigita estaĵo. La sola progresiva faktoro en tia nekomprenebla rilato estis la progresivaj mem-konsciencaj kompreno kaj rekono (de la homa menso) pri tiu fakto esti Dio kaj homo.
Kristo Mikaelo ne progresive iĝis Dio. Dio ne estis, dum iu ajn momento de la tera vivo de Jesuo, iĝanta homo. Jesuo estis Dio kaj homo - ĉiam kaj eĉ por ĉiam. Kaj tiu Dio kaj tiu homo estis, kaj nun estas, unu, eĉ kiel la Paradiza Trinitato de tri estitoj estas en realeco unu Diaĵo.
Neniam perdu el la okuloj la fakton ke la superrega spirita celo de la Mikaela disdonaco estis plialtigi la revelacion de Dio.
La urantiaj mortemuloj havas diverspecajn konceptojn pri la mirakloj, sed por ni, kiuj vivas kiel civitanoj de la loka universo, estas iom da mirakloj, kaj inter tiuj ĉi sen kontesto la plej intrigaj estas la disdonacoj de enkarniĝoj de la Paradizaj Filoj. En kaj sur via mondo, per ŝajne naturaj procezoj, ni konsideras kiel miraklo - la aperon - de dia Filo, operacion de universaj leĝoj transe de nia kompreno. Jesuo de Nazareto estis mirakla persono.
En kaj per ĉiu tiu eksterordinara sperto, Dio la Patro elektas manifestiĝi li mem kiel li ĉiam faras kutime - laŭ la normala, natura kaj fidinda maniero de la dia agado.