Kajero 34
Kiam Kreinto-Filo estas personecigita de la Universala Patro kaj la Eterna Filo, tiam la Infinita Spirito individuigas novan kaj unikan reprezenton de li mem por akompani tiun ĉi Kreinto-Filon al la spacaj regnoj, tie por esti lia kompano unue en la fizika organizado, kaj poste en la kreado kaj ministrado al la kreitaĵoj de la nove projektita universo.
Kreopova Spirito reagas al kaj fizikaj kaj spiritaj realoj; same faras Kreinto-Filo; kaj tiel ili estas kunordigitoj kaj asociitoj por administri lokan universon de tempo kaj spaco.
Tiuj Filino-Spiritoj estas de la esenco de la Infinita Spirito, sed ili ne povas samtempe funkcii por la laboro fizike krei kaj spirite ministri. Por la fizika kreado la Universa Filo provizas la pratipon, dum la Universa Spirito iniciatas la materiiĝon de fizikaj realaĵoj. La Filo funkcias en la kampo de povaj fasonadoj, sed la Spirito transformas tiujn ĉi energiajn kreaĵojn en fizikajn substancojn. Kvankam estas iom malfacile portreti tiun ĉi fruan universan ĉeeston de la Infinita Spirito kiel personon, tamen, por la Kreinto-Filo lia Spirita asociito estas persona, kaj ĉiam funkciis kiel aparta individuo.
Post la kompletigo de la fizika organizado de stela kaj planeda amaso kaj la establo de la energio-cirkvitoj fare de la superuniversaj povo-centroj, post tiu ĉi prepara laboro de kreado fare de la perantoj de la Infinita Spirito, funkciantaj per kaj sub la direkto de, lia krea enfokusigo en la loka universo, tiam estas proklamita de la Filo Mikaelo, ke la vivo estos projektita en la nove organizita universo. Post la Paradiza agnosko de tiu ĉi intenca deklaro okazas aproba reago ĉe la Paradiza Trinitato, sekvata de la malapero en la spirita brileco de la Diaĵoj de la Majstro-Spirito, en kies superuniverso tiu ĉi nova kreaĵo organiziĝas. Dume la aliaj Majstro-Spiritoj proksimiĝas al tiu ĉi centra fokuso de la Paradizaj Diaĵoj, kaj poste, kiam la Majstro-Spirito brakumita de la Diaĵo aperas ĝis la agnosko de siaj kunuloj, tiam okazas tio, kio estas konata kiel “unuaranga erupcio”. Tio ĉi estas intensega spirita ekbrilo, fenomeno klare perceptebla ĝis la sidejo de la koncernata superuniverso; kaj samtempe kun tiu ĉi malmulte komprenata manifestiĝo de la Trinitato okazas notinda ŝanĝo en la naturo de la kreopova spirita ĉeesto kaj povo de la Infinita Spirito loĝanta en la koncernata loka universo. Responde al tiuj ĉi Paradizaj fenomenoj tuj personeciĝas, en la ĉeesto mem de la Kreinto-Filo, nova persona reprezentado de la Infinita Spirito. Tiu ĉi estas la Dia Ministro. La individuigita Kreopova Spirito helpanta la Kreinto-Filon fariĝis lia persona kreopova asociito, la Patrino-Spirito de la loka universo.
De kaj per tiu ĉi nova persona apartigo de la Kuna Kreinto procedas la establitaj fluoj kaj la ordonitaj cirkvitoj de spirita povo kaj spirita influo destinitaj por trapenetri ĉiujn mondojn kaj estaĵojn de tiu loka universo. Reale, tiu ĉi nova kaj persona ĉeesto estas nur transformo de la antaŭekzistanta kaj malpli persona asociito de la Filo en lia antaŭa laboro de fizika universa organizado.
Tio ĉi estas la rakonto de mirindega dramo en kelkaj vortoj, sed ĝi reprezentas preskaŭ ĉion, kio povas esti dirita pri tiuj ĉi gravaj operacioj. Ili estas tujaj, nepenetreblaj kaj nekompreneblaj; la sekreto de la tekniko kaj proceduro loĝas en la sino de la Paradiza Trinitato. Pri nur unu afero ni estas certaj: la ĉeesto de la Spirito en la loka universo dum la tempo de pure fizika kreado aŭ organizado estis nekomplete diferencigita disde la spirito de la Paradiza Infinita Spirito; dum, post la reapero de la superrigardanta Majstro-Spirito el la sekreta brakumo de la Dioj kaj post la ekbrilo de spirita energio, la manifestiĝo de la Infinita Spirito en la loka universo subite kaj komplete ŝanĝiĝas al la persona simileco de tiu Majstro-Spirito, kiu estis en transmutacia ligo kun la Infinita Spirito. La Patrino-Spirito de la loka universo tiel akiras personan naturon nuancitan laŭ tiu de la Majstro-Spirito de la superuniverso de astronomia jurisdikcio.
Tiu ĉi personecigita ĉeesto de la Infinita Spirito, la Kreopova Patrino-Spirito de la loka universo, estas konata en Satanio kiel la Dia Ministro. Por ĉiuj praktikaj intencoj kaj spiritaj celoj tiu ĉi manifestiĝo de la Diaĵo estas dia individua, spirita persono. Kaj ŝi estas tiel agnoskata kaj konsiderata de la Kreinto-Filo. Estas per tiu ĉi lokiĝo kaj personeciĝo de la Tria Fonto-Centro en nia loka universo, ke la Spirito povis poste plene submetiĝi al la Kreinto-Filo tiel, ke pri tiu ĉi Filo oni vere diris: “Ĉiuj povoj en la ĉielo kaj sur la tero estis konfiditaj al li.”
Travivinte notindan metamorfozon de personeco dum la kreado de vivo la Dia Ministro poste funkcias kiel persono, kaj kunlaboras laŭ tre persona maniero kun la Kreinto-Filo por plani kaj administri la ampleksajn aferojn de ilia loka kreaĵo. Por multaj specoj de universaj estaĵoj eĉ tiu ĉi reprezentado de la Infinita spirito povas ne ŝajni esti plene persona dum la epokoj antaŭaj al la fina disdonaco de Mikaelo; sed post la leviĝo de la Kreinto-Filo ĝis la suverena aŭtoritato de Majstro-Filo la spirito de la Kreopova Patrino fariĝas tiel pligrandigita, ke ĝi estas persone agnoskita de ĉiuj kontaktantaj individuoj.
De la plej frua asocio kun la Kreinto Filo la Universa Spirito posedas ĉiujn atributojn de fizika regado de la Infinita Spirito, inkluzive de la plena doto de kontraŭgravito. Post la atingo de persona statuso la Universa Spirito uzas same plenan kaj kompletan regadon de mensa gravito en la loka universo, kiel la Infinita Spirito, se li persone ĉeestus.
En ĉiu loka universo la Dia Ministro funkcias laŭ la naturo kaj esence propraj karakterizaĵoj de la Infinita Spirito kiel enkorpigita en unu el la Sep Majstro-Spiritoj de Paradizo. Kvankam estas baza unuformeco de karaktero ĉe ĉiuj Universaj Spiritoj, estas ankaŭ diverseco de funkcio, determinita de ilia origino el unu el la Sep Majstro-Spiritoj. Tiu ĉi diferenco de origino klarigas la diversajn teknikojn en la funkcio de la Patrino-Spiritoj de lokaj universoj en malsamaj superuniversoj. Sed pri ĉiuj esencaj spiritaj atributoj tiuj ĉi Spiritoj estas identaj, egale spiritaj kaj plene diaj, sendepende de superuniversa diferencigo.
La Kreopova Spirito kunrespondecas kun la Kreinto-Filo pri la produktado de kreitaĵoj de la mondoj, kaj neniam malsukcesas antaŭ la Filo klopodante subteni kaj konservi tiujn ĉi kreaĵojn. La vivo estas ministrita kaj konservita per la perado de la Kreopova Spirito. “Vi sendas vian Spiriton, kaj ili estas kreitaj. Vi renovigas la vizaĝon de la tero.”
Pri la kreado de universo de inteligentaj kreitaĵoj la Kreopova Patrino-Spirito funkcias unue en la sfero de universa perfekteco, kunlaborante kun la Filo por produkti la Brilan kaj Matenan Stelon. Poste la idoj de la Spirito pli kaj pli proksimiĝas al la ordo de kreitaj estaĵoj sur la planedoj, same kiel la Filoj gradiĝas malsupren de la Melkicedekoj ĝis la Materiaj Filoj, kiuj efektive kontaktas la mortemulojn de la regnoj. En la posta evoluo de mortemaj kreitaĵoj la Vivoportantaj Filoj provizas la fizikan korpon, fabrikitan el la ekzistantaj organizitaj materialoj de la regno, dum la Universa Spirito kontribuas la “spiron de vivo”.
Kvankam la sepa segmento de la granda universo multmaniere povas ŝajni disvolviĝi malrapide, pripensemaj studantoj pri niaj problemoj antaŭvidas la evoluon de eksterordinare bone ekvilibrita kreaĵo en la estontaj epokoj. Ni antaŭdiras tiun ĉi altan gradon de simetrio en Orvontono, ĉar la prezidanta Spirito de tiu ĉi superuniverso estas la ĉefo de la Majstro-Spiritoj supre, estante spirita inteligentulo enkorpiganta la ekvilibritan unuiĝon kaj perfektan kunordigon de la trajtoj kaj karaktero de ĉiuj tri de la eternaj Diaĵoj. Ni estas malrapidaj kaj malfruiĝintaj kompare kun la aliaj sektoroj, sed sendube ni povas atendi transcendan disvolviĝon kaj senprecedencan atingon iam en la eternaj epokoj de la estonteco.
Nek la Eterna Filo nek la Infinita Spirito estas limigita aŭ kondiĉita de aŭ tempo aŭ spaco, sed la plej multaj el iliaj idoj estas tiaj.
La Infinita Spirito traprenetras la tutan spacon, kaj loĝas en la cirklo de eterneco. Tamen, en sia persona kontakto kun la tempaj infanoj, la personecoj de la Infinita Spirito devas ofte kalkuli kun tempaj elementoj, kvankam ne tiom kun spaco. Multaj mensaj ministradoj ignoras spacon, sed suferas tempan malfruon efektivigante kunordigadon de diversaj niveloj de universa realo. Soleca Mesaĝisto estas praktike sendependa de spaco, krom ke la tempo estas efektive necesa por vojaĝi de loko al alia; kaj estas similaj entoj nekonataj de vi.
Pri personaj prerogativoj Kreopova Spirito estas plene kaj tute sendependa de spaco, sed ne de tempo. Estas neniu specialigita persona ĉeesto de tia Universa Spirito sur la sidejoj de aŭ konstelacioj aŭ sistemoj. Ŝi egale kaj difuze ĉeestas tra sia tuta loka universo, kaj do tute laŭvorte kaj persone ĉeestas sur unu mondo kiel sur iu ajn alia.
Nur koncerne la elementon de tempo Kreopova Spirito estas iam ajn limigita en siaj universaj ministradoj. Kreinto-Filo tuj agas tra sia tuta universo; sed la Kreopova Spirito devas kalkuli kun la tempo en la ministrado de la universa menso, krom se ŝi konscie kaj cele utiligas la personajn prerogativojn de la Universa Filo. Laŭ funkcio de pura spirito la Kreopova Spirito ankaŭ agas sendepende de tempo same kiel en sia kunlaborado kun la mistera funkcio de universa reflekteco.
Kvankam la cirkvito de spirita gravito de la Eterna Filo funkcias sendepende de kaj tempo kaj spaco, ĉiuj funkcioj de la Kreinto-Filo ne estas esceptitaj de spacaj limigoj. Se la operacioj de la evoluaj mondoj estas esceptitaj, tiuj ĉi Mikaelo-Filoj ŝajnas kapabli efiki relative sendepende de tempo. Kreinto-Filo ne estas handikapita de tempo, sed li estas kondiĉita de spaco; li ne povas persone esti en du lokoj samtempe. Mikaelo de Nebadono sentempe agas interne de sia propra universo kaj per reflekteco praktike ankaŭ en la superuniverso. Li sentempe komunikas rekte kun la Eterna Filo.
La Dia Ministro estas la komprenema helpanto de la Kreinto-Filo, kapabliganta lin venki kaj kompensi liajn esence proprajn limigojn pri spaco, ĉar kiam tiuj ĉi du funkcias kun administra unuiĝo, ili estas praktike sendependaj de tempo kaj spaco ene de la limoj de sia loka kreaĵo. Tial, kiel praktike observite tra tuta loka universo, la Kreinto-Filo kaj la Kreopova Spirito kutime funkcias sendepende de kaj tempo kaj spaco, ĉar ĉiam estas disponebla por ĉiu la tempa kaj la spaca liberigo de la alia.
Nur absolutaj estaĵoj estas sendependaj de tempo kaj spaco en la absoluta senco. La plejmulto de la subordigitaj personoj de kaj la Eterna Filo kaj la Infinita Spirito estas submetitaj al kaj tempo kaj spaco.
Kiam Kreopova Spirito fariĝas “konscia pri spaco”, ŝi preparas sin agnoski ĉirkaŭlimigitan “spacan kampon” kiel sian, regno en kiu ŝi estas libera, kontraste al ĉiu alia spaco en kiu ŝi estus kondiĉita. Oni estas libera elekti kaj agi nur ene de la regno de sia propra konscio.
Estas tri apartaj spiritaj cirkvitoj en la loka universo de Nebadono:
1. La disdonaca spirito de la Kreinto-Filo, la Konsolanto, la Spirito de Vero.
2. La spirita cirkvito de la Dia Ministro, la Sankta Spirito.
3. La cirkvito de inteligenteco-ministrado, inkluzive de la pli-malpli unuiĝintaj agadoj, sed diversmaniere funkciantaj, de la sep asistantaj menso-spiritoj.
La Kreinto-Filoj estas dotitaj kun spirito de universa ĉeesto multmaniere analoga al tiuj de la sep Majstro-Spiritoj de Paradizo. Tiu ĉi estas la Spirito de Vero, kiu estas elverŝita sur mondon fare de disdonaca Filo, post kiam li ricevas spiritan titolon por tia sfero. Tiu ĉi disdonacita Konsolanto estas la spirita forto, kiu ĉiam altiras ĉiujn serĉantojn de vero al Li, kiu estas la personecigado de la vero en la loka universo. Tiu ĉi spirito estas esence propra doto de la Kreinto-Filo, elirante de lia dia naturo, same kiel la majstraj cirkvitoj de la granda universo devenas de la personecaj ĉeestoj de la Paradizaj Diaĵoj.
La Kreinto-Filo povas veni kaj foriri; lia persona ĉeesto povas esti en la loka universo aŭ aliloke; tamen la Spirito de Vero firme funkcias, ĉar tiu ĉi dia ĉeesto, kvankam devenanta de la personeco de la Kreinto-Filo, estas funkcie centrita en la persono de la Dia ministro.
La Universa Patrino-Spirito aliflanke neniam forlasas la ĉefmondon de la loka universo. La spirito de la Kreinto-Filo povas funkcii kaj ja funkcias sendepende de la persona ĉeesto de la Filo, sed ne tiel same kun ŝia persona spirito. La Sankta Spirito de la Dia Ministro fariĝus nefunkcianta, se ŝia persona ĉeesto estus forigita el Salvingtono. Ŝia spirita ĉeesto ŝajnas esti fiksita sur la universa ĉefmondo, kaj estas tiu ĉi fakto mem, kiu ebligas al la spirito de la Kreinto-Filo funkcii sendepende de la loko de la Filo. La Universa Patrino-Spirito agas kiel la universaj fokuso kaj centro de la Spirito de Vero same kiel de sia propra influo, la Sankta Spirito.
La Kreinto Patro-Filo kaj la Kreopova Patrino-Spirito ambaŭ kontribuas diverse al la mensa doto de la infanoj de sia loka universo. Sed la Kreopova Spirito ne disdonacas menson, ĝis ŝi estas dotita per personaj prerogativoj.
La superevoluaj ordoj de personeco en loka universo estas dotitaj per la speco adaptita al la loka universo de la superuniversa pratipo de menso. La homa kaj la subhoma ordoj de evolua vivo estas dotitaj per la specoj adaptitaj al asistantaj spiritoj de mensa ministrado.
La sep asistantaj menso-spiritoj estas la kreaĵo de la Dia Ministro de loka universo. Tiuj menso-spiritoj estas similaj laŭ karaktero sed diversa laŭ povo, kaj ĉiuj partoprenas egale en la naturo de la Universa Spirito, kvankam ili estas apenaŭ konsiderataj kiel personecoj ekster ilia Patrino-Kreinto. La sep asistantoj ricevis la jenajn nomojn: la spirito de saĝo, la spirito de adoro, la spirito de konsilo, la spirito de scio, la spirito de kuraĝo, la spirito de kompreno kaj la spirito de intuicio — de rapida percepto.
Tiuj estas la “sep spiritoj de Dio”, “kiel lampoj brulantaj antaŭ la trono”, kiujn la profeto vidis en la simboloj de vizio. Sed li ne vidis la sidlokojn de la dudek kvar gardostarantoj ĉirkaŭ tiuj ĉi sep asistantaj menso-spiritoj. Tiu ĉi reĝistro reprezentas la konfuzon de du prezentoj, unu rilata al la universa sidejo kaj la alia al la sistema ĉefmondo. La sidlokoj de la dudek kvar plejaĝuloj estas sur Jerusemo, la sidejo de via loka sistemo de loĝataj mondoj.
Sed estis pri Salvington, ke Johano skribis: “kaj el la trono eliris fulmoj, tondroj kaj voĉoj” — la universaj elsendoj al la lokaj sistemoj. Li ankaŭ viziis la kreitaĵojn regantajn la direkton de la loka universo, la vivantajn kompasojn de la ĉefmondo. Tiu ĉi direkta regado en Nebadono estas konservata de la kvar regantaj kreitaĵoj de Salvingtono, kiuj efikas sur la universaj fluoj, kaj estas lerte asistataj de la unua funkcianta menso-spirito, la asistanto de intuicio, la spirito de “rapida kompreno”. Sed la priskribo de tiuj ĉi kvar kreitaĵoj — nomataj bestoj — estis bedaŭrinde distordita; ilia beleco estas senegala kaj ilia formo delikata.
La kvar punktoj de la kompaso estas universalaj kaj esence propraj en la vivo de Nebadono. Ĉiuj vivantaj kreitaĵoj posedas korpajn unuojn, kiuj estas sensivaj kaj respondaj al tiuj ĉi direktaj fluoj. Tiuj ĉi kreitaj kreitaĵoj estas multobligitaj tra la universo ĝis la individuaj planedoj kaj, kune kun la magnetaj fortoj de la mondoj, tiel aktivigas la multegojn da mikroskopaj korpoj en la besta organismo, kiujn tiuj ĉi direktaj ĉeloj direktas norden kaj suden. Tiel estas la senso de orientiĝo por ĉiam fiksita en la vivantaj estaĵoj de la universo. Tiu ĉi senso ne plene mankas kiel konscia posedo fare de la homaro. Tiuj ĉi korpoj estis unue observitaj sur Urantio ĉirkaŭ la tempo de tiu ĉi rakonto.
La Dia Ministro kunlaboras kun la Kreinto-Filo en la formuliĝo de vivo kaj la kreado de novaj ordoj de estaĵoj ĝis la tempo de lia sepa disdonaco kaj, sekve, post lia leviĝo ĝis la plena suvereneco de lia universo, daŭre kunlaboras kun la Filo kaj la disdonacita spirito de la Filo en la plua laboro de monda ministrado kaj planeda progresado.
Sur la loĝataj mondoj la Spirito komencas la laboron de evolua progresado, komencante per la senviva materio de la regno, unue dotante per vegetaĵa vivo, poste la bestajn organismojn, kaj poste la unuajn ordojn de homa ekzisto; kaj ĉiu sinsekva transdono kontribuas al la plua disvolviĝo de la evolua potencialo de planeda vivo, de la komencaj kaj primitivaj stadioj ĝis la apero de libervolaj kreitaĵoj. Tiu ĉi laboro de la Spirito estas grandparte efektita per la sep asistantoj, la spiritoj de promeso, la unuiganta kaj kunordiganta spirito-menso de la evoluantaj planedoj, ĉiam kaj unuiĝinte kondukanta la homajn rasojn al pli altaj ideoj kaj spiritaj idealoj.
La mortema homo unue spertas la ministradon de la Spirito kune kun menso, kiam la pure besta menso de evoluaj kreitaĵoj disvolvas akceptan kapablon por la asistantoj de adoro kaj saĝo. Tiu ĉi ministrado de la sesa kaj sepa asistantoj indikas mensan evoluon transpasantan la sojlon de la spirita ministrado. Kaj tiaj mensoj kun la funkcioj de adoro kaj saĝeco tuj estas inkluzivitaj en la spiritaj cirkvitoj de la Dia Ministro.
Kiam la menso estas tiel dotita per la ministrado de la Sankta Spirito, ĝi posedas la kapablon (konscie aŭ nekonscie) elekti la spiritan ĉeeston de la Universala Patro — la Penso-Ĝustiganto. Sed estas nur post kiam disdonaca Filo liberigis la Spiriton de Vero por planeda ministrado al ĉiuj mortemuloj, ke ĉiu normalaj mensoj estas aŭtomate preparita por la akcepto de la Penso-Ĝustigantojn. La Spirito de Vero laboras kiel unu kun la ĉeesto de la spirito de la Dia Ministro. Tiu ĉi duobla spirita ligo ŝvebas super la mondoj, serĉante instrui veron kaj spirite ilumini la mensojn de homoj, inspiri la animojn de la kreitaĵoj de la suprenirantaj rasoj, kaj gvidi la popolojn loĝantajn sur la evoluaj planedoj ĉiam al ilia Paradiza celo de dia destino.
Kvankam la spirito de Vero estas elverŝita sur ĉian karnon, tiu ĉi spirito de la Filo estas preskaŭ tute limigita laŭ funkcio kaj povo fare de la persona akceptemo de la homo al tio, kio konsistigas la sumon kaj substancon de la misio de la disdonaca Filo. La Sankta Spirito estas parte sendependa de la homa sinteno kaj parte kondiĉita de la decidoj kaj kunlaboro de la homa volo. Tamen la ministrado de la Sankta Spirito fariĝas pli kaj pli efika por sanktigi kaj spiritecigi la internan vivon de tiuj mortemuloj, kiuj des pli plene obeas la diajn direktivojn.
Kiel individuoj vi ne persone posedas apartan porcion aŭ enton de la spirito de la Kreinta Patro-Filo aŭ la Kreopova Patrino-Spirito; Tiuj ĉi ministradoj ne kontaktas kun, nek loĝas en la pensantaj centroj de la menso de la individuo, kiel faras la Misteraj Monitoroj. La Penso-Ĝustigantoj estas difinitaj individuigoj de la antaŭpersona realo de la Universala Patro, efektive loĝantaj en la mortemula menso kiel parto mem de tiu menso, kaj ili ĉiam laboras en perfekta harmonio kun la kombinitaj spiritoj de la Kreinto-Filo kaj Kreopova Spirito.
La ĉeesto de la Sankta Spirito de la Universa Filino de la Infinita Spirito, de la Spirito de Vero de la Universa Filo de la Eterna Filo, kaj de la Ĝustiganto-spirito de la Paradiza Patro en aŭ kun evolua mortemulo, indikas simetrion de spiritaj doto kaj ministrado, kaj kvalifikas tian mortemulon por konstati la fido-fakton de fileco kun Dio.
Kun la progresanta evoluo de loĝata planedo kaj la plua spiriteciĝo de ĝiaj loĝantoj, pliaj spiritaj influoj povas esti akceptitaj de tiaj maturaj personecoj. Ju pli la mortemuloj progresas laŭ mensa regado kaj spirita perceptado, des pli tiuj ĉi multoblaj ministradoj kunordiĝas laŭ funkcio; ili pli kaj pli miksiĝas kun la superministrrado de la Paradiza Trinitato.
Kvankam la Dieco povas esti plurala laŭ manifestiĝo, en la homa sperto la Diaĵo estas unuopa, ĉiam unu. Nek la spirita ministrado estas plurala en la homa sperto. Sendepende de pluraleco de origino, ĉiuj spiritaj influoj estas unu laŭ funkcio. Ili ja estas unu, estante la spirita ministrado de Dio la Sepoblo en kaj al la kreitaĵoj de la granda universo; kaj dum la kreitaĵoj kreskas laŭ aprezo de, kaj laŭ akcepto de tiu ĉi unuiga ministrado de la spirito, tiu ĉi fariĝas en ilia sperto la ministrado de Dio la Plejsuperulo.
De la altaĵoj de eterna gloro la dia Spirito malsupreniras, per longa serio de paŝoj por renkonti vin tiajn, kiaj vi estas, kaj kie vi estas, kaj tiam, en partnereco de fido, ame brakumi la animon de mortemula origino kaj ekvojaĝi per la sekura kaj certa spuro de tiuj paŝoj de degno, neniam ĉesanta ĝis la evolua animo estas sekure ekzaltita en la altaĵoj mem de feliĉo, de kie la dia Spirito origine ekvojiris por tiu ĉi misio de mizerikordo kaj ministrado.
La spiritaj fortoj neeraripove serĉas kaj atingas siajn proprajn originalajn nivelojn. Elirinte de la Eternulo, ili certas reveni al li, alkondukante kun ili ĉiujn tiujn infanojn de tempo kaj spaco, kiuj adoptis la gvidadojn kaj instruojn de la loĝanta Ĝustiganto, tiuj kiuj vere “naskiĝis de la spirito”, la fidaj gefiloj de Dio.
La dia Spirito estas la fonto de seninterrompaj ministrado kaj kuraĝigo por la infanoj de la homo. Via povo kaj atingo estas “konforma al lia mizerikordo, per la renovigo de la Spirito.” La spirita vivo, kiel fizika energio, konsumiĝas. Spirita klopodi rezultigas relativan spiritan elĉerpiĝo. La tuta suprenira sperto estas reala same kiel spirita; tial estas vere skribite: “Estas la Spirito, kiu vigligas.” “La spirito donas vivon.”
La morta teorio de eĉ la plej altaj religiaj doktrinoj estas senpova por transformi la homan karakteron aŭ regi la mortemulan konduton. Kion la nuna mondo bezonas, estas la vero, kiun via estinta instruisto deklaris: “Ne nur per la vorto sed ankaŭ per la povo kaj en la Sankta Spirito.” La semo de teoria vero estas morta, la plej altaj moralaj konceptoj senefikaj, krom kiam la dia Spirito spiras sur la formoj de vero, kaj vigligas la formulojn de rekteco.
Tiuj, kiuj ricevis kaj agnoskis la loĝon de Dio en si estas naskitaj de la Spirito. “Vi estas la templo de Dio, kaj la spirito de Dio loĝas en vi.” Ne sufiĉas, ke tiu ĉi spirito estu elverŝita sur vin; la dia Spirito devas domini kaj regi ĉiun fazon de la homa sperto.
Estas la ĉeesto de la dia Spirito, la akvo de vivo, kiu preventas la konsumantan soifon de la mortemula malkontento kaj tiun nepriskribeblan malsaton de la nespiritecigita homa menso. Spirite motivataj estaĵoj “neniam soifos, ĉar tiu ĉi spirita akvo estos en ili fonto de kontentigo ŝprucanta ĝis eterna vivo”. Tiaj die akvumitaj animoj estas preskaŭ tute sendependaj de materia medio koncerne la ĝojojn de vivado kaj la kontentigoj de surtera ekzisto. Ili estas spirite iluminitaj kaj refreŝigitaj, morale plifortigitaj kaj dotitaj.
Ĉe ĉiu mortemulo ekzistas duobla naturo: La heredo de bestaj tendencoj kaj la alta impulso de spirita doto. Dum la mallonga vivo, kiun vi vivas sur Urantio, tiuj ĉi du diversaj kaj kontraŭaj impulsoj malofte povas plene akordiĝi; ili apenaŭ povas esti harmoniigitaj kaj unuigitaj; sed tra via tuta vivo la kombinita Spirito ĉiam ministras por asisti vin por pli kaj pli submeti la karnon al la gvidado de la Spirito. Kvankam vi devas travivi vian materian vivon, kvankam vi ne povas eskapi vian korpon kaj ĝiajn necesojn, tamen, pri celo kaj idealoj vi havas plenpovon por pli kaj pli submeti vian bestan naturon al la majstreco de la Spirito. Vere ekzistas en vi konspiro de spiritaj fortoj, konfederacio de diaj povoj, kies ekskluziva celo estas efektifigi vian finan liberiĝon el la materia sklaveco kaj finhavaj handikapoj.
La celo de tiu ĉi tuta ministrado estas, “ke vi povu esti fortigita kun povo per Lia spirito en la interna homo”. Kaj ĉio ĉi reprezentas nur la preparajn paŝojn por fine atingi la perfektecon de fido kaj servo, tiun sperton en kiu vi estos “plenigita kun la tuta pleneco de Dio”, “ĉar ĉiuj tiuj, kiuj estas gvidataj de la spirito de Dio estas la gefiloj de Dio”.
La Spirito neniam pelas, nur gvidas. Se vi estas bonvola lernanto, se vi deziras atingi spiritajn nivelojn kaj diajn altaĵojn, se vi sincere volas atingi la eternan celon, tiam la dia Spirito milde kaj ame gvidos vin laŭ la vojo de fileco kaj spirita progreso. Ĉiu paŝo, kiun vi faras, devas esti libervola, inteligenta kaj gaja kunlaborado. La dominado de la Spirito neniam estas makulita per trudado nek kompromitita per pelado.
Kaj kiam tia vivo de spirita gvidado estas libere kaj inteligente akceptita, grade disvolviĝas en la homa menso pozitiva konscio pri dia kontakto kaj garantio pri spirita komuneco; iam “la Spirito atestas kun via spirito (la Ĝustiganto), ke vi estas infano de Dio”. Jam via Penso-Ĝustiganto indikis al vi vian parencecon al Dio tiel, ke la reĝistro atestas, ke la Spirito atestas “kun via spirito”, ne al via spirito.
La konscio pri la spirita dominado de homa vivo estas nun akompanata de pliiĝanta elmontro de la karakterizaĵoj de la Spirito en la vivaj reagoj de tia spirite gvidata mortemulo, “ĉar la fruktoj de la spirito estas amo, ĝojo, paco, pacienco, bonkoreco, boneco, fido, mildeco kaj modereco”. Tiaj spirite gvidataj kaj die iluminataj mortemuloj, dum ili ankoraŭ paŝas la humilajn vojojn de laboro kaj per homa fideleco plenumas siajn surterajn taskojn, jam komencis percepti la lumojn de eterna vivo brilantajn sur la malproksimaj bordoj de alia mondo; jam ili komencis kompreni la realecon de tiu inspira kaj konsola vero: “La regno de Dio ne estas manĝo kaj trinkaĵo sed rekteco, paco kaj ĝojo en la Sankta Spirito.” Kaj tra ĉiu ajn elprovo kaj en la ĉeesto de ĉiu malfacilaĵo, spirite naskitaj animoj estas subtenitaj de tiu espero, kiu transcendas ĉian timon, ĉar la amo de Dio estas vaste elverŝita en ĉiujn korojn per la ĉeesto de la dia Spirito.
La karno, la esence propra naturo devenanta de la rasoj de besta origino, ne nature portas la fruktojn de la dia Spirito. Kiam la mortemula naturo estas plifortigita per la aldono de la naturo de la Materiaj Filoj de Dio, kiel la Urantiaj rasoj estis iom antaŭenigitaj de la disdonaco de Adamo, tiam la vojo estas pli bone preparita por la Spirito de Vero por kunlabori kun la loĝanta Ĝustiganto por estigi la belan rikolton de karakteraj fruktoj de la spirito. Se vi ne malakceptas tiun ĉi spiriton, eĉ se la eterneco povas esti necesa por plenumi la mision, “li gvidos vin en tutan verecon”.
La evoluaj mortemuloj loĝantaj normalajn mondojn de spirita progreso ne spertas la akrajn konfliktojn inter la spirito kaj la karno, kiuj karakterizas la nuntempajn Urantiajn rasojn. Sed eĉ sur la plej idealaj planedoj, la antaŭ-Adama homo devas fari pozitivajn klopodojn por supreniri de la pure besta ebeno de ekzisto tra sinsekvaj niveloj de kreskantaj intelektaj signifoj kaj pli altaj spiritaj valoroj.
La mortemuloj de normala mondo ne spertas konstantan militadon inter sia fizika kaj spirita naturoj. Ili estas konfrontitaj de la neceso grimpi de la bestaj niveloj de ekzisto ĝis la pli altaj ebenoj de spirita vivado, sed tiu ĉi supreniro estas pli simila al trapasi edukan trejnadon kompare kun la intensaj konfliktoj de la Urantiaj mortemuloj en tiu ĉi regno dela diverĝaj materia kaj spirita naturoj.
La Urantiaj popoloj suferas la konsekvencojn de duobla manko de helpo en tiu ĉi tasko de progresanta planeda spirita atingo. La Kaligastia malordo okazigis mondskalan konfuzon, kaj rabis al ĉiuj postaj generacioj la moralan asistadon, kiun bone ordigita socio estus provizinta al ili. Sed eĉ pli katastrofa estis la Adama fiasko, ĉar tiu ĉi senigis la rasojn je tiu supera speco de fizika naturo, kiu estintus pli konkorda al spiritaj aspiroj.
La Urantiaj mortemuloj estas devigitaj suferi tian notindan lukton inter la spirito kaj la karno, ĉar iliaj foraj prapatroj ne estis pli Adamigitaj de la Edena disdonaco. Estis la dia plano, ke la mortemulaj rasoj de Urantio estus provizitaj per fizikaj naturoj pli nature respondaj al la spirito.
Malgraŭ tiu ĉi duobla katastrofo por la homa naturo kaj lia medio, nuntempaj mortemuloj malpli spertus tiun ĉi ŝajnan militadon inter la karno kaj la spirito, se ili enirus en la spiritan regnon, kie la fidaj gefiloj de Dio ĝuas relativan liberiĝon de la sklaveco-servuteco de la karno en la iluminita kaj liberiganta servado de tutkora sindediĉo plenumante la volon de la Patro en la ĉielo. Jesuo montris al la homaro la novan manieron de mortemula vivado, per kiu la homaj estaĵoj povas grandparte eskapi la terurajn konsekvencojn de la Kaligastia ribelo, kaj plej efike kompensi la mankojn rezultantajn de la Adama fiasko. “La spirito de la vivo de Kristo Jesuo liberigis nin de la leĝo de besta vivado kaj la tentoj de malbono kaj peko.” “Tio ĉi estas la venko, kiu venkas la karnon, eĉ vian fidon.”
Tiuj geviroj konantaj Dion, kiuj naskiĝis el la Spirito, ne spertas pli da konfliktoj kun sia mortemula naturo ol la loĝantoj de la plej normalaj mondoj, planedoj kiuj neniam estis makulitaj per peko aŭ tuŝitaj de ribelo. La fidaj gefiloj laboras sur intelektaj niveloj, kaj vivas sur spiritaj ebenoj multe super la konfliktoj produktitaj de senbridaj aŭ nenaturaj fizikaj deziroj. La normalaj impulsoj de bestaj estaĵoj kaj la naturaj apetitoj kaj instigoj de la fizika naturo ne estas en konflikto kun eĉ la plej alte spirita atingo krom en la menso de malkleraj, malbone instruitaj aŭ bedaŭrinde trokonscienciaj personoj.
Komenciĝinte sur la vojo de la eterna vivo, akceptinte la taskon kaj ricevinte viajn ordonojn por antaŭeniri, ne timu la danĝerojn de homa forgesemo kaj mortemula nekonstanteco, ne estu ĝenataj de duboj de malsukceso aŭ de perpleksigaj konfuzo, ne ŝancelu kaj ne dubu pri via statuso aŭ pozicio, ĉar dum ĉiu malluma horo, ĉe ĉiu vojkruciĝo en la lukto antaŭen, la Spirito de Vero ĉiam parolos, dirante: “Jen la vojo.”
[Prezentita de Potenca Mesaĝisto portempe asignita por servi sur Urantio.]